συγκαταβρώξας

-ασα, -αν, Μ

αυτός που καταβρόχθισε κάτι μαζί με άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + καταβρώξας, μτχ. αόρ. τού καταβρώθω «κατατρώγω»].